Bende van Beuving met: Klap v/d korenmolen + Skoren!

Klap v/d korenmolen:

Ernest Beuving belandde zelf ooit in de psychiatrie en leerde daar vooral: hoe gek het is om het niet te zijn. Samen met zijn band en een lokaal koor “zet hij de zaal op z’n kop.” Het koor zingt heerlijk mee en ligt tijdens zijn acts tussendoor onder de stoel van het lachen. Die acts gaan van een Toon Hermans over iPhones en ‘Spuiten en slikken’ en een Mick Jagger met ADHD, tot een borderlinedansende Keltische zanger.

“Behalve zijn prachtige liedjes moet Ernest het hebben van zijn theaterpersoonlijkheid. De niet te stuiten cabaretier ontpopt zich als beschouwer. Wat blijft is zijn mateloze gevoel voor humor.”(Stentor)

“warme liedjes en hilarisch” (Brabants Dagblad)

“Allround cabaretier zet de zaal op z’n kop.” (Arena)

Skoren!:

Voel jezelf een winnaar, ook als de werkelijkheid niet echt meewerkt. Zelfs nu Beuving aan de antidepressiva zit is zijn motto: Prozac eens lekker door! Hij weet namelijk dat een hoefijzer ook geluk brengt als je ‘m op je kop krijgt: “dan heb je geluk dat het paard er niet meer aan vast zat!” Iedereen verlaat de zaal als een ware levenskunstenaar. Alleen de carrière-coaches moeten oppassen; want als die zo goed zijn in hun werk, waarom zijn ze zelf dan niet verder gekomen?

“Zeer getalenteerde komiek met de onderkoelde vrolijkheid van Tommy Cooper en een voortreffelijk imitator en gangmaker.” (Friesch Dagblad)

“Gevatte alleskunner met voortreffelijk opgebouwde en gezongen liedjes. Niet alleen zijn buigzame stem maar ook zijn vindingrijkheid brengt het publiek van het lachen naar het brullen.” (Meppeler Courant)

“Dat Ernest zoveel stemmen in huis heeft dwingt respect af maar als hij deze ook nog eens sterke teksten in de mond legt kan alles helemaal niet meer kapot.” (Tubantia)

Ernest won met Marcellino Bogers in 1993 de jury en de publieksprijs op het Camerettenfestival in Rotterdam als het duo: ‘Ernesto & Marcellino’. Hij stond hiermee 8 shows in het theater. De laatste 5 shows deden ze samen met Wilfried Finkers (inderdaad de broer van…). De Telegraaf noemde hen ooit: “het beste bewaarde theatergeheim van Nederland.” Ernest Beuving schreef hiervoor de meeste teksten en de muziek.

Recensiequotes (over hem): “meesterlijke imitaties en Beuving laat weer horen over wat voor een voortreffelijke zangstem hij beschikt”. (Leeuwarder Courant)

“een multitalent met een ijzersterke zangstem, vlijmscherpe imitaties en hij improviseert ongelooflijk soepel”. (De Stentor)

“een prachtige zangstem en liedjes die verbazingwekkend goed klinken.” (Tubantia)

“Zijn rake imitaties vallen in de smaak evenals zijn melancholische liedjes. Niemand is bestand tegen hem, een mond als een mitrailleur en altijd een voltreffer op het juiste moment.” (Telegraaf)